PIOTR MACHALICA

„Mój ulubiony Młynarski” 

Aktualizacja: sierpień 2020

Mistrzowska interpretacja, humor, swada, lekkość, inteligencja. Wspaniałe wykonanie i oryginalne, znakomite aranżacje. 

„Mój ulubiony Młynarski” to hołd składany Mistrzowi przez Piotra Machalicę, który Jego piosenki śpiewa od zawsze. W 2017 roku powstał jednak pierwszy koncert Piotra Machalicy (przeplatany opowieścią i poezją) składający się wyłącznie z utworów, które wyszły spod pióra Mistrza. Są to piosenki zarówno autorskie, jak i znakomite przekłady, które stały się ważną częścią polskiej kultury.

Z programu tego koncertu, na prośbę publiczności, powstała płyta „Mój ulubiony Młynarski”, która ukazała się jesienią 2019 roku nakładem Sony Music Polska i została nominowana do Fryderyka.

Po ponad stu koncertach zagranych w Polsce, jak również za granicą (Szwajcaria, Ukraina), artyści planowali przygotowanie drugiej części koncertu. Rok 2020 przyniósł jednak wiele niespodziewanych wydarzeń i gdy po kilku miesiącach Piotr Machalica wraz z muzykami: Michałem Walczakiem, Krzysztofem Niedźwieckim i Cyprianem Baszyńskim pojawił się na scenie Teatru Atelier w Sopocie, zagrał koncert łączący utwory z płyty „Mój ulubiony Młynarski” (m.in.„Tango Desperado”, „Moje ulubione drzewo”, „Dobranoc panu, panie Bzowski”, „Idź swoją drogą” czy „Testament”) oraz zupełnie nowe propozycje, których dotychczas w jego repertuarze nie było. Do programu włączył m.in. „Balladę o późnej starości Don Kichota” czy słynną „Szajbę”, w nowych, świetnych aranżacjach.

Piotrowi Machalicy towarzyszy zespół Taj MahaLisa Trio w składzie:
Michał Walczak – gitara, tamburyn, aranżacje
Krzysztof Niedźwiecki – gitara, stopa
Cyprian Baszyński – trąbka, flugelhorn, instrumenty perkusyjne

Recenzja koncertu w Teatrze Atelier autorstwa Anny Czajkowskiej opublikowana w portalu Teatr dla Wszystkich:
Źródło: https://teatrdlawszystkich.eu/najulubienszy-mlynarski/

Fragmenty recenzji:

Postpandemiczny „Mój ulubiony Młynarski” pozostaje wyrafinowaną ucztą nie tylko dla wielbicieli naszego cudownego poety i kompozytora, ale dla wszystkich, którzy cenią dobry tekst z porywającą muzyką oraz naturalność i prostotę wykonania. (…)

Piotr Machalica wchodzi na scenę jak prawdziwy lew, choć z pozoru skromny – jego uśmiech bawi, a głęboki głos czaruje widza. Recital „Mój ulubiony Młynarski”, w którym piosenki autorskie, znakomite przekłady Mistrza cieszą serce i ucho, ubrany jest w dopracowaną, interesującą szatę muzyczną. To zasługa muzyków – Krzysztofa Niedźwieckiego, Michała Walczaka i Cypriana Baszyńskiego. Muzyczne trio wnosi na scenę temperament, szczerą wesołość, a nawet szczyptę miłej łobuzerii, którą umiejętnie podchwytuje Machalica. (…)

Machalica wybrał wzruszające, czasem gorzkie, innym razem pełne humoru, przesycone śmiechem teksty, zazwyczaj z puentą, która podsumowuje błyskotliwą wymianę myśli (nie bez przyczyny określano je jako śpiewane felietony), z których stworzył jedną, spójną kompozycyjnie całość. Utwory różnią się tempem, stylem czy ładunkiem emocjonalnym, co jeszcze mocniej uwypukla ich niepowtarzalny urok. Piotr Machalica łączy je ze sobą delikatnie i niemal niedostrzegalnie, dodatkowo bawiąc widzów opowieściami. Jest w nich siła i optymizm, czasem lęk przemieszany z gniewem. (…)

Taj MahaLisa Trio:

Michał Walczak – gitarzysta, kompozytor i aranżer. Założyciel i jeden z liderów zespołu BlackBird. Lider Walczak/Lamch/Parker Trio. Absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Laureat Festiwali Jazz Juniors w Krakowie i warszawskiego Guitar City. Stypendysta Prezydenta Miasta Częstochowy. Autor muzyki dla Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, kompozytor piosenek do tekstów Andrzeja Kalinina, Roberta Dorosławskiego, Jana Wołka. Współpracował m. in. z Arkiem Skolikiem, Jose Torresem, Bernardem Maselim, Pawłem Tomaszewskim, Olkiem Klepaczem, Krystyną Prońko, The Film Harmony Orchestra. Koncertuje również jako stały akompaniator Piotra Machalicy. Odpowiada za aranżacje koncertu „Mój ulubiony Młynarski”.

Krzysztof Niedźwiecki – gitarzysta, kompozytor, autor i wykonawca piosenek. Studiował w łódzkiej Szkole Filmowej, ukończył Akademię Filmową w Warszawie. W latach 1998-2014 grał w zespołach Habakuk, Bakshish, Ptaszyska, Mind Kampf, Superpałka, Wyłączeni oraz DiM. Obecnie członek grup Strojnowy oraz Babylon Raus. Występuje również solo, śpiewając autorskie utwory. Napisał piosenki na dwie płyty Andrzeja Grabowskiego, których był również producentem. W roku 2013 wydał debiutancki, potrójny singiel „N”. Współtworzył częstochowski klub muzyczny ZERO i organizował wydarzenia z udziałem takich artystów jak Kasia Kowalska, Stanisław Sojka, Martyna Jakubowicz, Hanna Banaszak czy Maciej Maleńczuk. Laureat Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego dla młodych twórców w dziedzinie muzyki rozrywkowej (2009) oraz Nagrody Prezydenta Miasta Częstochowy w dziedzinie kultury (2010). Od 2013 roku wchodzi w skład trio towarzyszącego Piotrowi Machalicy w jego recitalach.

Cyprian Baszyński – jeden z najbardziej obiecujących i najciekawszych trębaczy młodego pokolenia jazzowego w Polsce. Współzałożyciel i lider zespołu NSI Quartet (pierwsza płyta okrzyknięta Debiutem Roku 2013 jazzarium.pl oraz polish-jazz.blogspot.com,  najnowsza płyta the „The Look Of Cobra” zdobyła 5 gwiazdek w recenzji JAZZ FORUM). Entuzjastycznie o muzyce zespołu wypowiadały się gwiazdy światowego formatu takie jak: Kenny Garret, Walter Smith III, John Betch, Darek Oleszkiewicz, Leszek Możdżer czy Piotr Wojtasik. Nie stroni działania w innych muzycznych przedsięwzięciach. Jest członkiem oktetu Cracow Jazz Collecitve oraz Free Cooperation. Współpracuje z kwintetem Wojtka Mazolewskiego.  Na swoim koncie ma również współpracę m.in. z: Leszkiem Możdżerem, Dominikiem Wanią, Frankiem Parkerem, Łukaszem Żytą, Nikolą Kołodziejczykiem, Wojtkiem Konikiewiczem, Antonim Ziutem Gralakiem, Januszem Yaniną Iwańskim, Piotrem Baronem, Marcinem Pospieszalskim, Mateuszem Pospieszalskim, zespołem Voo Voo, DagaDana, Natalią Przybysz, a także chórem Sound and Grace. Baszyński był również członkiem Bigbandu Kalatówki Zbigniewa Namysłowskiego. Występował na festiwalach w Polsce, Niemczech, Austrii, Rosji, Litwie, Białorusi, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Bułgarii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Korei oraz w Chinach. Do zespołu Piotra Machalicy dołączył w lutym 2020.

***

Opis koncertu Mój ulubiony Młynarski zagranego ponad 100 razy od marca 2017 do lutego 2020.

„Mój ulubiony Młynarski” to hołd składany Mistrzowi przez Piotra Machalicę, który Jego piosenki śpiewa od zawsze. Tym razem jednak powstał koncert Machalicy (przeplatany opowieścią i poezją) składający się wyłącznie z utworów, które wyszły spod pióra Mistrza. Są to piosenki zarówno autorskie, jak i znakomite przekłady, które stały się ważną częścią polskiej kultury. W programie koncertu m.in. „Jeszcze w zielone gramy”, „Tango desperado”, „Nie ma jak u mamy”, „Bynajmniej”, „Moje ulubione drzewo”, „Najpiękniejszy list miłosny”, „Idź swoją drogą”, czy „Blue Tango”.

Po raz pierwszy, przedpremiorowo, koncert został zagrany 08.03.2017 w Słupcy. Premiera: 15.05.2017, OCH-Teatr, Warszawa.

25. października 2019 nakładem Sony Music Polska ukazała się płyta z utworami Wojciecha Młynarskiego w aranżacjach z tego koncertu – więcej…

Za płytę „Mój ulubiony Młynarski” Piotr Machalica jest nominowany do Fryderyka!

Media związane z płytą:

Fragmenty utworów z płyty:

Fragmenty koncertu:

„Taka piosenka, taka ballada”

Recenzje:

„Nasza teza – że dobra piosenka to miniaturowy teatr, w którym aktor-piosenkarz ma do dyspozycji kilka minut, aby zaciekawić publiczność wstępem, uwieść urokiem punktu kulminacyjnego i olśnić puentą – została w pełni (a może nawet ze szlachetnym nadmiarem) obroniona, uzasadniona, dowiedziona i zrealizowana przez Piotra Machalicę podczas recitalu „Mój ulubiony Młynarski”, który odbył się 30 marca 2019 w sali widowiskowej legionowskiego ratusza. Zgodnie z przesłaniem festiwalu „Kiedy mnie już nie będzie” Młynarski był, choć go nie było; przekazywał nam coś, choć nie swoim głosem; opisywał nam świat, w jakim żyjemy bez niego – ale jednak z nim, bo człowiek, jeśli w czymkolwiek pozostaje – to w słowie – mówionym i śpiewanym. Można recital Machalicy nazywać różnie: wywiązywaniem się z długu wobec mistrza, wyborem diamentów wśród pereł, nowym odczytaniem wiecznych (z ludzkiego punktu widzenia) prawd; ale nie to jest najważniejsze – piosenki Młynarskiego w interpretacji Machalicy odżywają, ale też żyją własnym życiem; świadomie skromna ich teatralizacja pociąga i zniewala – pociąga pokorą interpretatora i zniewala wspólnym obu Panom respektem dla wolności – jakby zawile to nie zabrzmiało – czytelnym, prostym, a jednak – wzniosłym. Jeśli ktoś chciałby wiedzieć, jak być skromnym i wzniosłym zarazem, niech posłucha Machalicy śpiewającego Młynarskiego.
Piotrowi Machalicy towarzyszył zespół w składzie (…) Źródło: http://www.moklegionowo.pl/…/recital-piotra-machalicy—-mo… 

Recenzja koncertu w Brugg, Szwajcaria:

Mój ulubiony Machalica

Koncerty są jak podróże – różne. Bywają koncerty z gatunku Pojechałam i wróciłam. Ale są też koncerty pt. Pojechałam i nie mogę wrócić. I mimo że fizycznie wróciłam, to w głowie emocjonalny jetlag, a kieszenie pełne kamieni z podróży. Wróciłam – a jeszcze nie wróciłam. Taki był właśnie koncert Piotra Machalicy Mój ulubiony Młynarski. Długo nie mogłam z niego wrócić.

Ciężko mu było wybrać piosenki do tego koncertu, choć od wielu lat zbierał się do tego, żeby zrobić recital złożony tylko z piosenek Wojciecha Młynarskiego. Przez całe swoje życie zawodowe związany był z tymi piosenkami, setki ich znał na pamięć, tylko jakoś ciągle brakowało mu odwagi na cały recital w hołdzie Mistrzowi. Namówiło go do tego trzech młodych muzyków z Częstochowy – i tak powstał Mój ulubiony Młynarski na dwie gitary, trąbkę i akordeonik. W programie znalazły się te piosenki, które Piotrowi Machalicy najgłębiej w duszy grały i te, bez których, jak twierdzi, jego życie byłoby ugorem. Wyznał, że bardzo bał się tych piosenek, które śpiewał sam Młynarski. Pewnie każdy wykonawca tekstów Młynarskiego tego właśnie się boi – zmierzyć się z piosenkami, które są najbardziej młynarskie. Jeżeli jednak ktoś powinien śpiewać Młynarskiego, to właśnie Piotr Machalica. Wzruszający, ciepły, mądry, dojrzały. Idealny wręcz do płaczu i do śmiechu, czyli do osławionych trzech elementów Młynarskiego. Miękkogłosy, miękkooki, charyzmatyczny, a wraz z nim trzech młodych muzyków z niebywale wielką energią: Michał Walczak, Krzysztof Niedźwiecki i Paweł Surman. Nie ma nieśmiertelnego derflowskiego fortepianu. Są za to dwie gitary z tętniącym, hiszpańskim temperamentem, trąbka i coś, co lubię najbardziej, a czego mało na scenie ostatnio – prawdziwy akordeon i najprawdziwszy akordeonista, który przyznał, że na akordeonie nauczył się grać specjalnie dla Mojego ulubionego Młynarskiego. Koncert zaczął się partią na trąbce i już wiedziałam, że z tej podroży ciężko mi będzie wrócić.

Bożenki siwieją, a piosenki Młynarskiego nic a nic się nie starzeją. Mało tego – w nowym wykonaniu zyskują drugą, trzecią, kolejną młodość. Recital Mój ulubiony Młynarski składał się ze starych i nowych piosenek – z tych refleksyjnych i z tych wesołych. Z tych, które zna cała Polska od kilku pokoleń i z tych mniej znanych. Ciepły, charyzmatyczny głos Piotra Machalicy i fenomenalna aktorska interpretacja sprawiały, że każda piosenka stawała się odrębnym przedstawieniem – dramatem, kuplecikiem, scenką rodzajową. Na początku była…

…taka piosenka, taka ballada
Co byle czego nie opowiada,
Bo słów jej szkoda, bo krew nie woda
Bo nagli czas…

A potem były te piosenki, które Piotrowi Machalicy towarzyszą od zawsze: Moje ulubione drzewo, Daj des, Bynajmniej, Tango Desperado, Alkoholicy z mojej dzielnicy, Ballada o dwóch koniach, Najpiękniejszy list miłosny, Nie ma jak u mamy, Róbmy swoje… I nie tylko piosenki. Były również słynne śpiewane-nieśpiewane felietony Młynarskiego, były anegdoty, było również Smutne miasteczko, które od ponad 30 lat uparcie nie chce się zdezaktualizować. Szczęki i pięści zaciśnięte zupełnie po młynarskiemu…

Teksty Młynarskiego cenię za wiele rzeczy. Długo mogłabym wymieniać. Za przenikliwość, humor, trafność, za hiperbole i zdolność wydobywania z polszczyzny tego, co w niej najpiękniejsze. Ale największa ich siła tkwi w życzliwości do ludzi, tych najzwyklejszych: do wszystkich sympatycznych panów Waldków, Zdzisiów, Żorżyków, klientów baru Smakosz, do Bożenek, Mariolek i kasjerek z prowincji… W Piotrze Machalicy jest ta sama życzliwość wobec świata. Nie pasuje do krzykliwych czasów, łatwych piosenek, łomotu multimediów i tandetnych festiwali. Pasuje do mądrych, znakomitych, przenikliwych tekstów. Do swojego ulubionego Młynarskiego. Niektórym podchodzą wolne numery, a mnie podchodzi Machalica…

To był mądry, potrzebny wieczór. – Lepiej nam jest żyć, gdy spostrzeżemy, że to, co proste, może być głębokie, że to, co cholernie zabawne, może być jednocześnie bardzo mądre – napisał o piosenkach Młynarskiego nasz niedawny gość, Jerzy Bralczyk.

Mój ulubiony Machalica z moim ulubionym Młynarskim u mojej ulubionej Młynarskiej w moim ulubionym Brugg. Czego chcieć więcej? Żal tylko, że Mistrza z nami nie było.

A może był..?

Izabela Burger
Źródło: http://www.slowoimuzyka.ch/archiwum-2018/

Piotrowi Machalicy towarzyszy na koncertach Taj MahaLisa Trio w składzie:
Michał Walczak – gitara, tamburyn, aranżacje
Krzysztof Niedźwiecki – gitara, walizka vel stopa
Cyprian Baszyński – trąbka, instrumenty perkusyjne

_____